لفور سلاملفور دوست داشتنی و زیبا

امروز پنج شنبه 22 اسفند 1403

درباره ما

وبلاگ سلام لفور در جهت شناسایی هر چه بیشتر لفور و مردمان زحمتکش آن راه اندازی شده است و از دوستداران لفور تقاضا دارم بنده را در شناسایی هر چه بیشتر لفور یاری رسانده تا بتوانم خدمتی هر چند کوچک در دنیای مجازی در حق مردم با فرهنگ این منطقه انجام داده باشیم.دوستان عزیز مطالب خود را در قسمت نظرات بیان نموده تا با نام خودشان در سایت منتشر کنیم. لفور هم در لطافت بی نظیر است* ندانم با که گویم او حقیر است* لفور از هر نظر زیباترین است* به هرجایش نشینی دلنشین است* لفور گاهواره نام آوران است* که فرزندش تقی از شاعران است* اگر چه اصفهان نصف جهان است* ولیکن مابقیش مازندران است* هزاران نکته در این جا نهانست* سوادکوه مرکز کل جهان است* شیرگاه سرور شهرهای آن است* که لفور خود مثال صد جهان است*

خانه انجمن ثبت نام ورود آرشیو مطالب نقشه سایت خوراک ارتباط با ما مترجم قالب طراح قالب

ترانزیستور زوج دارلینگتون و طریقه تست آن

زوج دارلینگتون

در الکترونیک، ترانزیستور دارلینگتون که اغلب زوج دارلینگتون (به انگلیسی:Darlington pair) نامیده می‌شود یک ساختار ترکیبی است که شامل دو ترانزیستور دو قطبی (به صورت مجتمع یا قطعات مجزا) به هم متصل است.(در این ترکیب امیتر ترانزیستور اول به بیس ترانزیستور دوم متصل شده است. این مدار در حقیقت متشکل از دو امیتر فالوئر یا کلکتور مشترک می‌باشد.) که جریان تقویت شده به وسیله ترانزیستور اول را، توسط ترانزیستور دوم بیشتر تقویت می‌کند. این پیکر بندی، گین جریان (β، hfe، hFE) بیشتری نسبت به هر ترانزیستور جداگانه، به ما می‌دهد و در حالت مجتمع فضای کمتری از دو ترانزیستور جداگانه اشغال می‌کند. همچنین ای مدار مقاومت ورودی به مراتب بزرگتری از امیتر فالوئر یا کلکتور مشترک (با مقاومت ورودی زیر ۵۰۰ کیلو اهم) دارد و بهره ولتاژ خیلی نزدیک تر به واحد و بهره جریان بسیار بزرگ تری است. مقاومت خروجی مدار دارلینگتون، ممکن است بزرگ تر یا کوچک تز از یک طبقه امیتر فالوئر باشد.

زوج دارلینگتون به وسیله مهندس آزمایشگاه‌های بل، سیدنی دارلینگتون در سال ۱۹۵۳ اختراع شده است. یک ترکیب مشابه اما با دو نوع مختلف ترانزیستور (NPN و PNP) زوج زیکلای می‌باشد که گاهی اوقات مکمل دارلینگتون نامیده می‌شود.

اشکال

یکی از اشکالات عمده مدار دارلینگتون این است که جریان نشتی ترانزیستور اول، توسط ترانزیستور دوم تقویت می‌شود. به طوری که استفاده بیش از دو ترانزیستور در ترکیب دارلینگتون عملاً مقدور نیست.